Rozwój unijnej inicjatywy Global Gateway
#UE #GlobalGateway #vonderLeyen #KE #BRI #Chiny
Według doniesień gazety „Handelsblatt” w unijnych dokumentach zapowiedziano powołanie rady nadzorczej inicjatywy Global Gateway pod przewodnictwem szefowej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen, w której skład mają wejść unijni komisarze oraz ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich UE. Rada ma spotykać się dwa razy w roku i przejąć „strategiczne kierownictwo” nad realizacją Global Gateway oraz zatwierdzać wybór najważniejszych projektów.
Według unijnych dyplomatów cytowanych przez „Handelsblatt” rozwiązanie to jest wyrazem braku pełnego zaufania do KE jako głównego podmiotu odpowiedzialnego za wybór projektów i kontrolę ich realizacji. Dlatego zdecydowano się na silniejsze włączenie w te procesy państw członkowskich poprzez utworzenie rady nadzorczej.
Dodatkowo ma być powołana również rada gospodarcza, wspierająca prace rady nadzorczej. Jej celem będzie m.in. włączanie organizacji gospodarczych i przedsiębiorstw w proces realizacji Global Gateway.
Jako pierwsze państwa partnerskie inicjatywy wymieniono Namibię i Tadżykistan. W przypadku Namibii dla UE istotna jest możliwość pozyskiwania z tego państwa ważnych minerałów, a także rozwoju eksportu zielonego wodoru. W Tadżykistanie planowana jest budowa dużej elektrowni wodnej.
Global Gateway została powołana przez KE w 2021 r. jako jeden z głównych elementów wzmacniania geopolitycznej roli Komisji, zgodnie z zapowiedziami von der Leyen z początku kadencji. Na projekty infrastrukturalne miała być przeznaczona suma 300 mld euro. Wprowadzenie inicjatywy w życie zostało jednak spowolnione przez rosyjską inwazję na Ukrainę i jej konsekwencje. Pomysł odświeżono podczas szczytu G7 w Schloss Elmau w czerwcu br. Global Gateway ma stać się unijnym wkładem w utworzone wówczas „Partnerstwo na rzecz globalnej infrastruktury i inwestycji” (Partnership for Global Infrastructure and Investment), na które państwa G7 mają łącznie przeznaczyć 600 mld USD.
Inicjatywa Global Gateway jest interpretowana jako odpowiedź Europy na chińską Inicjatywę Pasa i Szlaku (BRI), stanowiącą główny element zagranicznej polityki infrastrukturalnej ChRL. Obejmuje ona inwestycje w rozbudowę dróg, połączeń kolejowych, sieci transportowych, energetycznych i telekomunikacyjnych; stanowi jednocześnie narzędzie poszerzania chińskich stref wpływów i zależności w całej Eurazji. Z punktu widzenia UE szczególnie istotna jest rywalizacja o wpływy w Europie Wschodniej, w państwach Bałkanów Zachodnich oraz na północy Afryki. (TM)
10 sierpnia 2022