Monografia: Ludność cywilna podczas współczesnych konfliktów zbrojnych
Masowe i planowe ataki na ludność cywilną dokonywane przez Rosję w Ukrainie „wstrząsają sumieniem ludzkości”. Są naruszeniem fundamentalnych norm prawa humanitarnego i prawa praw człowieka. Stanowią zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości.
Ataki tego typu były niestety codziennością na współczesnych obszarach konfliktowych Europy: w Bośni i Hercegowinie, Kosowie, Czeczenii. Obecnie są rzeczywistością wojen w Syrii, Iraku, Mali, Afganistanie, Sudanie, Czadzie i wielu innych „zapomnianych konfliktów”. Cywile, w znaczącym stopniu właśnie z powodu bezpośrednich i bestialskich ataków, stanowią 90% ofiar konfliktów zbrojnych.
Prawo humanitarne - i wspierające je prawo praw człowieka – jasno wyznaczają standard traktowania cywilów oraz ochrony osób niewalczących, przede wszystkim tych „szczególnie wrażliwych na skutki konfliktu”: kobiet, dzieci, uchodźców. Kształtują zbiór nienaruszalnych zasad prowadzenia konfliktu zbrojnego i traktowania cywilów nazywany fundamentalnym standardem ludzkości. Obowiązek jego stosowania spoczywa na wszystkich i każdym z osobna: ludziach (żołnierzach, policjantach, funkcjonariuszach i in.), na grupach zbrojnych, wojsku jako całości, władzy, stronie konfliktu etc.
Humanitarny parasol ma strzec życia, bezpieczeństwa, zdrowia i godności cywilów. W wielu miejscach jednakże, dziś w Ukrainie, wcześniej w Czeczenii i Syrii, ataki na ludność cywilną były taktyką działań zbrojnych Rosji: zdobywania terenu, zastraszania ludności, łamania oporu i woli przetrwania.
Monitoring sytuacji ludności na obszarach konfliktów i kryzysów humanitarnych jest prowadzony przez Instytut Zachodni od dekad. W obliczu obecnych, ciemnych dla humanitaryzmu dni, przypominamy wydaną w IZ monografię dr Joanny Dobosz-Dobrowolskiej o ochronie ludności cywilnej, rodzajach ataków na ludność cywilną i kumulacji aktów przemocy.
Do pobrania: „Ludzie w cieniu wojny. Ludność cywilna podczas współczesnych konfliktów zbrojnych”